Jak zacząć działać z gumami, jeśli nigdy wcześniej nie próbowaliśmy takich ćwiczeń? To o wiele prostsze, niż może się zdawać. Poniższe ćwiczenia to idealne opcje dla początkujących, aby nauczyć się, w jaki sposób postępować z taśmami, aby angażowały do pracy jak najwięcej mięśni. Do pobrania. Przygotowaliśmy dla Ciebie praktyczną wiedzę w pigułce, która pomoże usprawnić wiele procesów związanych z życiem po udarze. Możesz pobrać listę pytań, o których należy pamiętać na wizycie lekarskiej, poradnik dla opiekunów i wiele innych praktycznych materiałów. Wszystkie Formularze Informacje w pigułce Ćwiczenia oczu po udarze mogą poprawić widzenie. Po udarze występuje wiele rodzajów problemów ze wzrokiem , a jeśli cierpisz na poważne wady wzroku, najlepiej współpracować z profesjonalistą. Jeśli jednak zmagasz się z zaburzoną kontrolą ruchu oczu (np. Niewyraźne widzenie, nie możesz się skupić), te ćwiczenia oczu także W badaniu porównano efekty rehabilitacji 20 pacjentów z niedowładem połowicznym po udarze mózgu. Połowa z nich brała udział w tradycyjnych ćwiczeniach usprawniających funkcje kończyny górnej, druga połowa wykonywała te same ćwiczenia, ale z wykorzystaniem wirtualnego lustra w systemie Neuroforma. Metoda PNF – przykładowe ćwiczenia . Stosowanie metody PNF po udarze mózgu opiera się na zjawisku zwanym irradiacją. Polega ono na tym, że podczas ćwiczeń zostaje wykorzystany mechanizm przekierowania siły z silnych grup mięśniowych na słabe. Dzięki temu wzbudzona zostaje aktywność w słabszych obszarach narządu ruchu. Prawidłowo dobrana taśma pozwoli nam na wykonanie podczas ćwiczeń co najmniej 15 powtórzeń Taśmy o niskim oporze (żółta) zalecane są dla osób starszych oraz w rehabilitacji pourazowej. W ćwiczeniach profilaktycznych dla kobiet polecane są taśmy koloru czerwonego . UDAROWCY: Czym jest stopa opadająca? Stopa opadająca jest zaburzeniem funkcjonalnym, polegającym na niemożliwości lub utrudnieniu w uniesieniu stopy i palców w czasie chodu. Takie ograniczenie zmusza osobę do wysokiego uniesienia całej kończyny w trakcie jej przemieszczenia do przodu, w celu uniknięcia ciągnięcia palcami po podłożu. UDAROWCY: W wyniku czego powstaje? Stopa opadająca powstaje najczęściej na skutek uszkodzenia nerwu, może być spowodowana zaburzeniem w kontroli pracy mięśni odpowiadających za uniesienie stopy, uszkodzeniem tych mięśni, patologią w mechanice stawu skokowego, a często jest skutkiem kilku wymienionych wyżej przyczyn. Stopa opadająca może być objawem tymczasowym, lub może być zmianą stałą. UDAROWCY: Jak wielką przeszkodą jest ta dysfunkcja w normalnym życiu codziennym osób po udarze mózgu? To zależy od stopnia zaburzenia kontroli pracy mięśni. W przypadku udaru mózgu opadanie stopy może prowadzić do zaburzenia równowagi w czasie chodu, zwiększenia ryzyka upadku, a przy występującym zwiększonym napięciu mięśniowym, może prowadzić do ograniczenia ruchu w stopie i przykurczów mięśniowych. Stopa opadająca jest często zmianą funkcjonalną utrzymującą się przez całe życie osoby po udarze, ale w żaden sposób nie wpływa na przeżywalność osoby, która ten udar przeszła. UDAROWCY: W jaki sposób możemy leczyć stopę opadającą? Metody leczenia polegają na przywróceniu funkcji mięśni pozwalających na uniesienie stopy i na leczeniu kompensującym poprzez przeciwdziałanie jej opadaniu, w celu przywrócenia normalnej fazy chodu. Wybór leczenia i rehabilitacji zależy nie tylko od stopnia zaburzenia kontroli mięśniowej kończyny dolnej na skutek udaru, ale również od trybu życia pacjenta, zaangażowania pacjenta w proces rehabilitacji, zdolności manipulacyjnych w kończynie górnej (codzienne zakładanie ortozy), pomocy ze strony rodziny, itd. W wyborze metod rehabilitacyjnych ważne jest oparcie się na ewidencji naukowej potwierdzającej lub negującej efektywność technik rehabilitacyjnych. Przegląd najnowszej literatury w zakresie rehabilitacji poudarowej nie popiera jednej techniki, ale daje pewne wskazania do ich zastosowania. Funkcjonalna elektryczna stymulacja nerwu strzałkowego w czasie chodu wykazała poprawę zdolności chodu, ale nie wpłynęła na poprawę szybkości chodzenia. Stymulacja elektryczna w połączeniu z terapią konwencjonalną (ćwiczenia wzmacniające, ćwiczenia równowagi) wpłynęła na poprawę szybkości chodu, ale grupa badawcza była statystycznie niska. Brak jest dobrych jakościowo badań nad efektywnością stosowania ortozy na stopę opadającą. Istnieją opisy pojedynczych przypadków, gdzie zastosowanie ortozy w czasie nauki chodzenia przyniosło pozytywne rezultaty. Jedno z opracowań nie wskazało na różnicę między zastosowaniem ortozy z wolnym stawem skokowym, w porównaniu z ortozą ze sztywnym stawem skokowym. Wszystkie opracowania dotyczą osób, u których udar nastąpił kilka tygodni lub miesięcy przed rozpoczęciem badań, dlatego zastosowanie ortozy na stopę powinno być brane pod uwagę w późniejszym (przewleklym) procesie rehabilitacji, a nie w jej okresie ostrym. Jeżeli decydujemy się na zastosowanie ortozy na stopę, powinna ona być dobrana,mierzona i wykonana indywidualnie dla każdej osoby. UDAROWCY: Czy oklejanie taśmą metody Kinesio daje skuteczne efekty w poprawie funkcji stopy? Zastosowanie metody Kinesio® taping w rehabilitacji neurologicznej przedstawiono w kilku opracowaniach, a jej skuteczność zależała od wybranego celu terapeutycznego. Metoda Kinesio® taping ma zastosowanie w redukcji obrzęku stopy (osłabione mięśnie nie wytwarzają „pompy” dla wspomagania przepływu chłonki), stymulacji mięśni stopy poprzez działanie na zakończenia czuciowe i powieź otaczającą mięśnie, a także poprzez mechaniczne ustawienie stopy w pozycji zmniejszającej kąt opadnięcia stopy, co przyczynia się do poprawy mechaniki chodu. UDAROWCY: Na czym opiera się technika oklejania stopy opadającej metodą Kinesio Taping? Techniki oklejania stopy różnią się od siebie i zależne są od określonego celu terapeutycznego. Dobór techniki odbywa się na postawie dokładnej oceny zakresu ruchu, siły mięśniowej, oceny funcjonalnej, stopnia obrzęku, itd. W przypadku występowania obrzęku stosujemy technikę korekcji limfatycznej w celu wspomagania drenażu limfatycznego. W celu poprawy mechaniki chodu stosujemy technikę korekcji funcjonalnej, która wspomaga uniesienie stopy w fazie przenoszenia kończyny dolnej. UDAROWCY: Jakie mięśnie należy okleić i o czym należy pamiętać? Technikę „mięśniową” stosujemy w celu wspomagania działania mięśnia piszczelowego przedniego, pamiętając o występujących zaburzeniach w kontroli innych mięśni wpływających na pracę mięśnia piszczelowego przedniego. Do nich należy grupa łydki, uda i grupa kulszowo-goleniowa. Przed wyborem techniki należy ocenić funkcje tych mięśni w spoczynku i w czasie chodu ( Rys 1. Wspomaganie przedniego Rys 2. Hamowanie łydki Rys 3. Pierwsza faza korekcji funkcjonalnej UDAROWCY: Czy Pani jako autorytet w dziedzinie rehabilitacji często uzyskiwała pozytywne wyniki w poprawie funkcji stopy opadającej dzięki stosowaniu taśm Kinesio Tex Gold? taśmę KinesioTex ™Gold w codziennej pracy z osobami po udarze mózgu, przede wszystkim ze względu na duże możliwości w jej zastosowaniu. Technikę mięśniową stosuję w czasie ćwiczeń wprowadzających do nauki chodzenia. Technikę korekcji funkcjonalnej stosuję w trakcie nauki chodu w celu uzyskania stabilizacji stawu skokowego. Technika korekcji limfatycznej stosowana często w połączeniu z zastosowaniem ortozy okazała się bardzo pomocna w redukcji obrzęku i lepszym „dopasowaniu” łuski do techniki zależeć będzie zawsze od przeprowadzonego badania klinicznego i doświadczenia terapeuty. UDAROWCY: Dziękujemy bardzo za rozmowę. Historia rozwoju telemedycyny Historię rozwoju telemedycyny można podzielić na czasy przed oraz po rozwoju narzędzi do elektronicznego przesyłu informacji. Przyjmując ogólną definicję telemedycyny czyli świadczenie… Rehabilitacja z wykorzystaniem wirtualnej lub rozszerzonej rzeczywistości Rehabilitacja w wirtualnej rzeczywistości to określenie takich metod rehabilitacji, które wykorzystują środowisko stworzone przy pomocy rozwiązań informatycznych. Powstaje coraz więcej narzędzi, które wykorzystują tę technologię jako uzupełnienie ćwiczeń lub jako podstawowę do oddziaływań rehabilitacyjnych Komputerowy trening umysłu i ciała Połączenie tradycyjnego treningu umysłu ze znaną miłośnikom konsol do gry technologią, pozwalającą ruchami własnego ciała sterować postacią na komputerowym ekranie, może być przełomem w neurorehabilitacji. Bark to rozbudowany kompleks anatomiczny w ciele człowieka, który składa się z kilku stawów (ramienny, barkowo-obojczykowy, mostkowo-obojczykowy) oraz mięśni. Cechuje go duża, wielokierunkowa ruchomość, a jego głównym zadaniem jest odpowiednie ustawienie kończyny górnej w przestrzeni. Prawidłowe funkcjonowanie barku pozwala na wykonywanie czynności codziennych, zawodowych czy uprawianie sportu. Jednak ze względu na dużą ruchomość i ilość elementów składowych narażony jest na przeciążenie i różnego rodzaju urazy. Taping barku to nieinwazyjna, łatwo dostępna metoda, którą możesz wykorzystać do leczenia czy rehabilitacji barku. Odpowiendio stosowana pozwala także chronić bark przed uszkodzeniem, np. podczas uprawiania sportu. Z tego artykułu dowiesz się co dają tejpy na bark i kiedy można je wykorzystać. Znajdziesz także instrukcję, jak wykonać taping barku. Taping barku czym jest? Taping barku to powszechnie dostępna, nieinwazyjna i skuteczna metoda fizjoterapeutyczna. Ze względu na szybkie działanie (efekt często widoczny jest od razu po założeniu aplikacji) oraz szerokie możliwości zastosowania jest chętnie stosowany przez fizjoterapeutów, sportowców i trenerów (dlatego tejpy bywają nazywane taśmami sportowymi). Tapy na bark znajdują zastosowanie zarówno w profilaktyce kontuzji, jak i rehabilitacji po urazach, przy dolegliwościach bólowych czy różnorakich schorzeniach kompleksu barkowego. Wśród najczęstszych zastosowań tapingu barku możemy wyróżnić: zespół bolesnego barku, bark zamrożony, zwichnięcie barku, niestabilność, przeciążenie barku, osłabienie lub naderwanie mięśni (np. naramiennego), uszkodzenie stożka rotatorów czy niedowład po udarze mózgu. Tejpy na bark to specjalne taśmy (sztywne lub elastyczne – kinesiology tape i biomechaniczne). Przy odpowiednim naklejeniu oddziałują na tkanki – skórę, powięź, mięśnie, ścięgna. Unoszą je, przesuwają lub stabilizują, dzięki czemu przyspieszają regenerację i wpływają na funkcjonowanie mięśni oraz zależności od celu, jaki efekt chcemy uzyskać, możemy zastosować jeden z trzech rodzajów: sztywny, biomechaniczny lub kinesiology taping barku. Sztywny taping barku Jak sama nazwa wskazuje, metoda ta wykorzystuje sztywne, nierozciągliwe plastry na bark. Nakleja się je bezpośrednio na skórę lub podkład (piankowy, włókninowy), który wydłuża trwałość aplikacji. Sztywny taping wspiera funkcję więzadeł (np. barkowo- obojczykowego i kruczo-obojczykowego), chroni je i umożliwia stabilizację barku (poprzez zbliżenie do siebie łopatki, kości ramiennej i obojczyka). Pozwala ograniczyć pewne ruchy (w częściowym lub pełnym zakresie), a nawet całkowicie usztywnić bark. Dzięki temu tejp na bark umożliwia ustawienie kompleksu (lub jego elementów) w pożądanej pozycji, odciążenie tkanek oraz ich ochronę przed uszkodzeniem. Taping medyczny sztywny bardzo często wykorzystywany jest w profilaktyce pierwotnych lub wtórnych kontuzji sportowych. Jest to także jedna z metod tapingu rehabilitacyjnego barku, szczególnie w pierwszej fazie po urazie (np. zwichnięcie barku) czy dla ochrony przy przewlekłej niestabilności, aby utrzymać głowę kości ramiennej w panewce (stabilizacja barku). Dla mocniejszego wsparcia sztywny taping barku bywa także łączony z tapingiem ramienia. Wadą sztywnego tapingu jest krótka trwałość aplikacji – dość szybko zaczyna on się odklejać. Sztywny tape stosowany podczas meczu czy treningu (jako profilaktyka kontuzji) powinien zostać zdjęty po jego zakończeniu. W pozostałych przypadkach może być noszony około 1 doby, podczas gdy taśmy elastyczne posłużą nawet przez 5-7 dni. Minusem sztywnego tapingu jest także blokowanie pracy mięśni i stawów oraz ograniczenie ruchu – oczywiście poza sytuacjami, gdzie jest to oczekiwany efekt. Sztywne tapy zapewniają jedynie stabilizację stawu, bez wsparcia pracy i poprawy funkcji. Kinesiology taping barku Kinesiotaping, w przeciwieństwie do sztywnej odmiany plastrowania, korzysta z elastycznych taśm kinezjologicznych, które rozciągają się na długość. Wykonane są z bawełnianej, oddychającej tkaniny. Jak naklejać plastry do kinesiotapingu? Na rozciągnięte mięśnie, zazwyczaj obejmując ich przyczepy i brzusiec. Działanie taśm kinezjologicznych polega na uniesieniu skóry i powięzi, przez co wpływają na rozluźnienie mięśni i poprawę ukrwienia tkanek. Dzięki temu kinesiology taping barku zmniejsza ból i zwiększa elastyczność mięśni. Kinesiology taping barku wspomaga także rehabilitację – poprzez rozluźnienie zwiększa zakres ruchu i opóźnia zmęczenie mięśni, a dzięki temu pacjent może efektywniej wykonać ćwiczenia. Taśmy kinezjologiczne nie wspomagają jednak wykonania ruchu. Cechują się także sztywnym oporem końcowym. Częściowo blokują ruch, co nie zawsze jest pożądanym efektem – np. przy odbudowie zakresu ruchów rotacyjnych. Uzyskana stabilizacja barku jest półsztywna i mniejsza niż w przy sztywnym tapie na bark. Kinesiology taping barku polecany jest w szczególności przy: bólu barku, którego przyczyną jest zwiększone napięcie tkanek (np. przy przeciążeniu czy spastyczności o podłożu neurologicznym), obrzęku i zaburzeniach trofiki skóry (np. po udarze mózgu) niewielkiej niestabilności. Biomechaniczny tape na bark Ostatnim, najmłodszym rodzajem jest biomechaniczny taping barku. Efekty jego stosowania zauważysz od razu po naklejeniu. To innowacyjna metoda, która łączy w sobie zalety sztywnych i kinezjologicznych taśm. Biomechaniczne plastry na bark Dynamic Tape są wyjątkowo wytrzymałe i elastyczne – rozciągają się we wszystkich kierunkach, w tym do 200% swojej długości początkowej. Cechują się także ogromną sprężystością i brakiem sztywnego oporu końcowego. Co to daje? Po pierwsze, dzięki właściwościom sprężystym, biomechaniczna taśma działa jak lina bungee. Dynamic Tape nakleja się na skrócony mięsień. Podczas rozciągania pomaga wyhamowywać ruch (hamowanie ekscentryczne), chroniąc tkanki przed uszkodzeniem. W ten sposób magazynuje energię, którą wykorzystuje, aby zapewnić mięśniom mechaniczne wsparcie i pomóc w wykonaniu ruchu powrotnego. Takie działanie jest bardzo ważne, szczególnie, kiedy pacjent ma trudności z samodzielnym wykonaniem danego ruchu czy czynności, np przy uszkodzeniu czy porażeniu mięśni barku i ramienia (np. po udarze mózgu). Dynamic Tape umożliwia również przywrócenie równowagi w stawie przy osłabieniu danego mięśnia (lub mięśni) w wyniku urazu. W ten sposób pozwala pozbyć się bólu i pomaga wykonać ćwiczenia, które pozwolą na odzyskanie sprawności funkcjonalnej. Biomechaniczna taśma zapewnia elastyczną stabilizację barku oraz ochronę mięśni i więzadeł przed uszkodzeniem. Ponieważ nie ma sztywnego oporu końcowego i rozciąga się we wszystkich kierunkach, to nie blokuje ruchu. Za to wspomaga utrzymanie nad nim kontroli – w pełnym, biomechanicznym zakresie. Dlatego tak dobrze sprawdza się w sporcie, np. przy zamachu do rzutu w piłce ręcznej, serwu w siatkówce czy odbicia piłki w tenisie. Dynamic Tape unosi nie tylko skórę i powięź (jak taśmy kinezjologiczne), ale i mięśnie. Umożliwia to jeszcze większe obciążenie, rozluźnienie i odżywienie tkanek. Zastosowanie tapingu biomechanicznego Wszystkie opisane właściwości Dynamic Tape sprawiają, że działa on nie tylko doraźnie (zmniejszenie bólu, stabilizacja barku, ochrona przed uszkodzeniem tkanek, wsparcie mięśni). Wspomaga także usunięcie przyczyny dolegliwości oraz rehabilitację kompleksu i odzyskanie sprawności funkcjonalnej. Do zastosowań biomechanicznego tapingu barku zaliczamy: profilaktyka urazów sportowych zapobieganie przeciążeniom przy pracy fizycznej zwichnięcie barku przewlekła niestabilności barku ból barku (przeciążeniowy) tzw. “bark zamrożony” (po unieruchomieniu) leczenie urazów mięśni i więzadeł osłabienie siły mięśni ramienia i barku (funkcjonalne, pourazowe, o podłożu neurologicznym) niedowład spastyczny lub wiotki barku rehabilitacja stożka rotatorów Tejpy na bark – kiedy naklejać? Taping barku ma szerokie zastosowanie. Chętnie sięgają po niego sportowcy – zarówno zawodowcy (np. Iga Świątek, Tim Cahill czy siatkarze Assecco Resovia), jak i amatorzy. Nie tylko pomaga leczyć urazy i przyspiesza powrót do aktywności, ale poprzez odciążenie i zabezpieczenie przed uszkodzeniem pozwala także uniknąć kontuzji. Zdecydowanie lepiej zapobiegać urazom barku, niż je leczyć. Często jest to długotrwały i skomplikowany proces. Bardzo dobre rezultaty przynoszą tejpy na ból barku. Taping rehabilitacyjny stosuje się także w leczenia przeciążeń, urazów czy schorzeń neurologicznych. Do najczęstszych dolegliwości należą: zespół bolesnego barku, zwichnięcie barku, uszkodzenie mięśni (np. stożka rotatorów), stan zapalny stawu, przeciążenie barku, niestabilność, bark zamrożony czy porażenie po udarze mózgu. Czy tejpy na bark pomagają? Taping barku to skuteczna metoda, która przynosi szybkie, często natychmiastowe efekty. Jednak aby był skuteczny, konieczny jest dobór odpowiednich taśm oraz aplikacji. Aby taping pomógł na ból barku, osłabienie mięśni, które wchodzą w jego skład czy poprawę funkcji, musi zostać odpowiednio dobrany. Zarówno pod kątem wskazania do aplikacji (np. stabilizacja barku, profilaktyka lub leczenie kontuzji, poprawa funkcji), jak i objawów, ich lokalizację oraz rodzaju zastosowanego tejpa na bark. Ważne, aby tapy na bark naklejał wykwalifikowany terapeuta. Zna on bowiem budowę anatomiczną i biomechanikę kompleksu, a także potrafi przeprowadzić odpowiednią diagnostykę. Pozwoli to ustalić lokalizację uszkodzenia oraz przyczynę dolegliwości bólowych i/lub deficytu ruchowego. Taping barku po udarze W większości przypadków udar mózgu pozostawia po sobie ślad w postaci porażenia mięśni (o różnym stopniu). Niedowład ten może przybrać postać wiotką (szczególnie przez pierwsze 6 tygodni) lub spastyczną. W obu przypadkach taping barku po udarze poprawia ukrwienie i odżywienie mięśni, które z powodu zaburzenia przepływu impulsów nerwowych, nie funkcjonują prawidłowo. Przy porażeniu wiotkim taping mięśni barku wspomaga ich pracę, częściowo rekompensując osłabienie. Natomiast w niedowładzie spastycznym taping mięśni barku (np. taping mięśnia naramiennego) umożliwia jego rozluźnienie, tak aby zmniejszyć zmęczenie i umożliwić pełnienie swojej funkcji. Pozwala to na częściowe odzyskanie funkcji ręki (np. uniesienie butelki z wodą do góry) i/lub ułatwia wykonywanie ćwiczeń, przez co usprawnia i przyspiesza proces rehabilitacji. W tapingu po udarze najlepiej sprawdzą się biomechaniczne taśmy. Poprzez odciążenie i zwiększenie ukrwienia poprawiają odżywienie tkanek (w większym stopniu niż taśmy kinezjologiczne). Poza tym zapewniają mięśniom mechaniczne wsparcie podczas ruchu, co wpływa na poprawę funkcji barku i kończyny górnej. Taping na zwichnięcie barku Przy zwichnięciu barku głowa kości ramiennej wysuwa się z panewki poza fizjologiczny zakres, najczęściej w kierunku przednim (w stronę klatki piersiowej). Niejednokrotnie uszkadza przy tym torebkę stawową i przyczepy mięśniowe. Do zwichnięcia zazwyczaj dochodzi w wyniku urazu, np. upadku. Przed wykonaniem tapingu konieczne jest nastawienie barku. Głównym celem tapingu po zwichnięciu barku jest ustabilizowanie stawu ramiennego, tak aby zapobiec ponownemu zwichnięciu i dalszemu uszkodzeniu tkanek. Poza tym, taśmy odciążają tkanki i stwarzają warunki do efektywnej regeneracji. Przy zwichnięciu, szczególnie masywnym, dobrze sprawdzi się sztywny taping barku. Zapewni on mocną stabilizację barku, wzmocni pracę więzadeł i utrzyma centralizację głowy kości ramiennej w stawie podbarkowym. Pod sztywny tejp na bark możesz zastosować najpierw taśmę kinezjologiczną – przedłuży to trwałość aplikacji. W dalszym okresie leczenia, kiedy będzie można przejść do ćwiczeń, warto wprowadzić taping biomechaniczny dla wzmocnienia mięśni i zabezpieczenia przed ponownym urazem. Niestabilność barku taping Niestabilność barku spowodowana jest przez powtarzające się zwichnięcia (zazwyczaj wystarczy 2-3 krotne). W wyniku wtórnych uszkodzeń torebka stawowa rozciąga się, a mięśnie i więzadła słabną. Nie są one już w stanie pełnić swojej funkcji ochronnej i skutecznie utrzymać centralizacji głowę kości ramiennej w stawie. Dlatego w końcowej fazie ruchu odwodzenia i rotacji zewnętrznej, nawet bez dodatkowej siły, bark ulega tzw.”nawykowemu” zwichnięciu. Taping przy niestabilności barku wygląda podobnie jak przy jego zwichnięciu. Ma on przede wszystkim za zadanie centralizację głowy kości ramiennej w stawie podbarkowym, aby zapobiec niestabilności i uszkodzeniu struktur ścięgnistych i mięśniowych (np. stożka rotatorów). Aplikacja może być dodatkowo uzupełniona o taping mięśni barku. Do wykonania tapingu przy niestabilności barku, tak jak przy zwichnięciu, również możesz wykorzystać sztywne tapy na podkładzie piankowym lub bandażu samonośnym. Niestety, ich noszenie na dłuższą metę jest niewygodne i ogranicza ruchy. Alternatywą dla sztywnych plastrów jest biomechaniczny taping. Dzięki dużej wytrzymałości i rozciągliwości taśm Dynamic Tape zapewnia mocne, ale jednocześnie elastyczne wsparcie więzadeł i mięśni (bez ograniczenia ruchu). Jeśli potrzebujesz większego wsparcia, możesz użyć sztywniejszej taśmy ECO Tape. Zespół bolesnego barku taping Zespół bolesnego barku obejmuje różne schorzenie, które w efekcie powodują odczuwanie dolegliwości bólowych w stawie. Może to być np. przeciążenie mięśni, stan zapalny czy sztywność po unieruchomieniu. Taping w zespole bolesnego barku rozluźnia napięte tkanki i poprawia ich odżywienie, dzięki czemu zmniejsza ból i przyspiesza regenerację. Taką aplikację możesz wykonać przy pomocy taśm kinezjologicznych. Aby wzmocnić efekt przeciwbólowy i dodatkowo odciążyć stawy i mięśnie (cały kompleks), zastosuj biomechaniczny taping na mięśnie barku. Aplikacja z użyciem Dynamic Tape wspomaga pracę mięśni (przy hamowaniu i ruchach powrotnych), bez ograniczenia zakresu ruchu. Dzięki temu poprawia sprawność funkcjonalną obręczy oraz kończyny górnej i umożliwia powrót do codziennych czynności. Rotatory barku taping Stożek rotatorów tworzą ścięgna czterech mięśni: mięśni: nadgrzebieniowego, podgrzebieniowego, podłopatkowego i obłego mniejszego. Podstawową jego funkcją jest stabilizacja głowy kości ramiennej w panewce, unoszenie ramienia oraz ruchy obrotowe w stawie (rotacja wewnętrzna i zewnętrzna). Uszkodzenie stożka rotatorów to jedna z najczęstszych dolegliwości barku, szczególnie wśród sportowców. Może mieć charakter nagły (w wyniku urazu) lub przewlekły (długotrwałe przeciążenie, zmiany zwyrodnieniowe). Co daje taping stożka rotatorów? Otórz likwiduje objawy, czyli ból i ograniczenie ruchomości. W tym celu najlepiej sprawdzi się biomechaniczny taping, który mocno odciąża mięśnie, uelastycznia je i ułatwia ich pracę – w pełnym, biomechanicznym zakresie. Dlatego doskonale sprawdza się w stawie o ruchach w wielu płaszczyznach (tak jak kompleks barkowy). Dzięki temu umożliwia odzyskania pełnej sprawności funkcjonalnej. Przejmując obciążenia i poprawiając odżywienie tkanek stwarza warunki do regeneracji ścięgien. Zatem nie tylko łagodzi objawy, ale i wspomaga leczenie przyczyny dolegliwości. Jak okleić bolący bark? Nie ma jednej, gotowej aplikacji tapingu na ból barku. To, jak nakleić tejpy na bark, zależy od przyczyny i dokładnej lokalizacji objawów. Przed wykonaniem aplikacji zawsze warto sprawdzić aktualny stan pacjenta, nawet jeśli rozpoznanie zostało już postawione. Poniżej znajdziesz jedną z najczęściej stosowanych aplikacji na zespół bolesnego barku (przeciążony lub zamrożony bark). Możesz ją wykorzystać przy rozlanym bólu (szczególnie, kiedy nieznana jest przyczyna dolegliwości), dla ogólnego obciążenia barku i kończyny górnej. Aplikacja pozwala także korygować ustawienie łopatki (uniesienie i rotacja). Jak założyć tejpy na bark? Wykonaj po kolei poniższe kroki. Jak przed każdą aplikację, rozpocznij od oczyszczenia i odtłuszczenia skóry (przedłuży to trwałość). Jeśli występuje na niej owłosienie, należy je usunąć. Przygotuj taśmy – 2-3 długie pasma (na ok 40-50 cm) Dynamic Tape Black Tattoo 5cm i zaokrąglij rogi (zapobiegnie to odklejaniu tejpa). Ustaw bark i kończynę górną w pozycji, gdzie tylna grupa mięśnie będzie skórócona – ściągnij łopatkę to kręgosłupa i lekko unieś bark. Weź pierwsze pasmo i naklej bazę (bez napięcia) zaraz nad łokciem. Kciukiem przytrzymaj bazę, a drugą ręką naklej dalej rozciągniętą taśmę – wzdłuż mięśnia trójgłowego ramienia przez bark. Zakończ bazą bez napięcia pod obojczykiem i opuść ramię. Bazę drugiego pasma naklej na mięśniu dwugłowym ramienia (bez napięcia). Uzyskaj pozycję skróconą – poleć pacjentowi unieść rękę (przed siebie i w lekkim odwiedzeniu) i bark do góry (możesz lekko podtrzymać rękę pacjenta). Następnie naklej taśmę (z napięciem) od przodu, na wysokości głowy kości ramiennej, i owiń bark od góry. Przejdź dalej wzdłuż brzegu przyśrodkowego łopatki i zakończ bez napięcia (długa baza). Opcjonalnie – jeśli potrzebujesz większej retrakcji, dodaj horyzontalnie trzecie pasmo. Umieść bazę bez napięcia pod obojczykiem (przy końcu mostkowym), a następnie wprowadź retrakcję barku i łopatki. Naklej taśmę (z napięciem) przez mięsień naramienny i grzebień łopatki. Zakończ za łopatką bazą bez napięcia. Kurs z tapingu Chcesz poznać więcej aplikacji na bark oraz nauczyć się, jak odpowiednio je dobierać i modyfikować do indywidualnych potrzeb pacjenta? Weź udział w certyfikowanym kursie z tapingu biomechanicznego. . Podczas szkolenia poznasz podstawy teoretyczne, a pod okiem instruktora opanujesz praktyczne umiejętności tejpowania. Kurs skierowany jest do fizjoterapeutów, lekarzy i studentów tych kierunków. Jest to nowa, innowacyjna metoda, dlatego nie ma znaczenia, czy w dziedzinie tapingu jesteś “nowicjuszem”, czy masz już za sobą inne szkolenie. Z pewnością wyciągniesz z niego masę przydatnych informacji. Podsumowanie Ból i problemy funkcjonalne w obrębie barku mogą być spowodowane wieloma dolegliwościami, zatem niezwykle ważne jest różnicowanie objawów i odpowiednia diagnostyka. Skutecznym sposobem na łagodzenie dolegliwości i zwiększenie efektywności jest taping barku. Może on być wykorzystany w profilaktyce urazów i kontuzji sportowych. Najbardziej wszechstronny rodzaj tejpów to biomechaniczne taśmy, które jednocześnie są elastyczne i zapewniają mocne wsparcie dla mięśni i stawów. Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 11:07, data aktualizacji: 11:12 Konsultacja merytoryczna: Lek. Beata Wańczyk-Dręczewska ten tekst przeczytasz w 4 minuty Co roku wiele osób postanawia rozpocząć treningi. Często jednak plan ten staje się trudny do zrealizowania ze względu na trudności logistyczne. Dla tych, którzy chcieliby poprawić swoją kondycję, jednak nie mają możliwości dojeżdżania na siłownie czy zajęcia sportowe, dobrą propozycją jest ćwiczenie w domu. Istnieje wiele rodzajów domowych treningów – w tym tekście zostanie przybliżona jedna z bardziej efektywnych jego form, jaką są ćwiczenia z taśmą. Odpowiednio dobrane ćwiczenia z taśmą wzmacniają wiele partii mięśni, między innymi grzbietu, brzucha, nóg, ramion czy pośladków, a sama guma to niewielki wydatek, dlatego też warto poznać przynajmniej kilka sposobów na efektywne jej używanie. Parilov / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Jaką gumę do ćwiczeń wybrać? Jak osiągnąć dobre efekty ćwicząc z taśmą? Przeciwwskazania do treningu z gumą Jaką gumę do ćwiczeń wybrać? Taśmy (gumy do ćwiczeń) dzielą się na kategorie odpowiednie dla osób o różnej sprawności fizycznej. Można je rozróżnić po kolorze. Dla osób starszych, w rehabilitacji pourazowej polecane są taśmy beżowe oraz żółte, dla kobiet zaleca się używanie taśm czerwonych, mężczyźni zaś powinni zaopatrzyć się w taśmy zielone lub niebieskie. Taśmy czarna i złota stawiają największy opór i przeznaczone są dla osób uprawiających sporty wyczynowe. Odpowiednia guma to jednak nie wszystko. By ćwiczenia z taśmą przyniosły efekty, należy mocno chwycić ją w dłonie oraz podwójnie owinąć. W ten sposób osiągnięty zostaje chwyt zapewniający stabilność – taśma nie wyślizgnie się z dłoni. Analogiczną metodę powinno się zastosować przy ćwiczeniach stóp. Ćwiczenia wzmacniające ręce: robimy wykrok, stopy ustawiamy w połowie długości taśmy, dłonie kierujemy w górę; wykonujemy zgięcie przedramienia i powoli wracamy do pozycji początkowej - dla większej skuteczności można ugiąć kolana bądź unieść ramiona, stajemy na środku taśmy, krzyżujemy gumę przed tułowiem i odsuwamy ramiona; powracamy do pozycji początkowej - dla największej skuteczności ćwiczenie wykonujemy około 10 razy. Ćwiczenia z taśmą na nogi: odwodzenie - stajemy w lekkim rozkroku, taśmę znajdującą się przed ciałem umieszczamy na wysokości stawu skokowego drugiej nogi, wykonujemy odwodzenie nogi; pośladki oraz uda - robimy wykrok, taśmę umieszczamy pod stopą nogi podporowej i zaczepiamy gumę o stopę znajdującą się z tyłu, zginamy nogę w stawie kolanowym tak, by poczuć w nim opór - ćwiczenie należy powtórzyć kilka razy; Ćwiczenie ogólnorozwojowe: napinamy taśmę i trzymamy ją na wysokości bioder, uginamy nieco nogi w stawach kolanowych i robimy wyprost - to ćwiczenie można wykonać w różnych wariantach takich jak dłonie trzymane na barkach z jednoczesnym uginaniem stawów kolanowych tak, by stworzyć wyprost. Jak osiągnąć dobre efekty ćwicząc z taśmą? Ćwiczenia z gumą są jednymi z najbardziej rozwojowych, a przy tym podatnych na zmiany form ruchu. Zależenie od umiejscowienia taśmy można angażować różne partie mięśniowe, nawet te, które wydają się trudne do ćwiczenia w inny sposób. Z tego też powodu ćwiczenia z taśmą stanowią uzupełnienie treningu wielu kulturystów oraz osób zawodowo uprawiających różne sporty. Kluczem do wykorzystania potencjału, jaki daje taśma, jest odpowiednia postawa oraz regularność. Osobom początkującym zaleca się rozpoczynanie od niewielkich ilości powtórzeń w jednej serii, by następnie stopniowo zwiększać czas przeznaczany na ćwiczenia. Osoby pragnące przede wszystkim znacząco zwiększyć swoją siłę może zainteresować fakt, że taśma pozwala na zastąpienie wielu maszyn siłowych. By zapewnić sobie większą dawkę wysiłku, wystarczy zamontować w mieszkaniu drążek podporowy, który, w połączeniu z odpowiednio dobraną gumą, będzie skutecznie imitował urządzenia takie jak wyciągi. Tego typu ćwiczenia wzmocnią mięśnie barków oraz pleców. Sport uprawiany w domu to recepta na dobre samopoczucie i ładną sylwetkę bez wysokich nakładów pieniężnych oraz czasowych. Istnieje jednak kilka kwestii, które należy wziąć pod uwagę jeszcze przed rozpoczęciem treningu. Taśma jest narzędziem niedrogim i łatwym do przechowywania nawet przy niewielkiej przestrzeni, a dodatkowo można ją znaleźć już za kilka złotych, należy jednak pamiętać, że lepiej będzie zainwestować nieco więcej, by zapewnić sobie bezpieczeństwo ćwiczeń – kiepskiej jakości taśma może doprowadzić do kontuzji – tym większej, jeśli będzie używana w połączeniu z drążkiem. Domowe ćwiczenia kosztują naprawdę niewiele, jednak w walce o zgrabną sylwetkę nie powinno się zapominać o bezpieczeństwie i dbaniu o zdrowie – tylko wtedy treningi będą w pełni efektywne. Przeciwwskazania do treningu z gumą Ćwiczenia z taśmą z reguły są polecane dla osób o różnej sprawności fizycznej, istnieją jednak pewne przeciwwskazania do samodzielnego rozpoczynania tego typu treningu. Kobietom w ciąży zaleca się wcześniejszą konsultację z lekarzem prowadzącym – co prawda niewielki wysiłek w tym okresie wpływa pozytywnie na stan zdrowia, jednak w razie zagrożenia ciąży ginekolog może go odradzić. Osoby starsze chcące rozpocząć ćwiczenia z gumą powinny przede wszystkim skonsultować się z internistą – również w tym wypadku treningi mogą przynieść wiele korzyści zdrowotnych, jednak nieprawidłowo dobrane mogą też zaszkodzić. Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. ćwiczenia ćwiczenia fizyczne ZwD - Czas wolny Jak szybko schudnąć - metody, sposoby, ćwiczenia, efekty [WYJAŚNIAMY] Szczupła sylwetka jest marzeniem wielu osób. Walka z nadmiarem kilogramów nie jest łatwa – cały proces zwykle jest długotrwały i czasochłonny. Warto więc poznać... Ćwiczenia na płaski brzuch - proste ćwiczenia dla każdego Ćwiczenia na płaski brzuch to sposób na wymodelowanie i wzmocnienie mięśni. Dzięki nim nie tylko poprawimy nasz wygląd, ale też kondycję. Ćwiczenia w połączeniu... Marta Pawlak Ćwiczenia na ramiona. Jakie dają efekty? Kanony piękna i estetyki nieustannie się zmieniają. Od dłuższego czasu w społeczeństwie rządzi kult zdrowego i aktywnego trybu życia. Gwiazdy i celebryci promują... Taśmy do kinesiotapingu - rodzaje, przeznaczenie, sposób użycia. Kiedy stosować i na co pomagają? Pod pojęciem kinesiotapingu kryje się tzw. plastrowanie dynamiczne, które w latach 70. XX wieku opracował japoński doktor Kenzo Kase. W praktyce oznacza to... Marta Pawlak Pilates - ćwiczenia i efekty. Pilates dla początkujących i kobiet w ciąży Pilates to forma aktywności, która wzmacnia kręgosłup, pozwala wyrzeźbić smukłą sylwetkę oraz poprawia postawę ciała. Dlatego tak wiele osób decyduje się na tego... Ćwiczenia na mięśnie brzucha - efekty. Najpopularniejsze ćwiczenia na mięśnie brzucha Ćwiczenia na mięśnie brzucha cieszą się popularnością zarówno wśród fanów fitnessu i zdrowego stylu życia, jak i u tych, którzy pragną po prostu wzmocnić swoje... Jak schudnąć? Zasady, dieta i ćwiczenia [WYJAŚNIAMY] Jak schudnąć szybko, skutecznie i trwale? To często zadawane pytanie przez osoby, które decydują się na zrzucenie nadprogramowych kilogramów. Jeżeli chcemy... TOP 4 najskuteczniejsze ćwiczenia na cellulit na udach i pośladkach Cellulit, nazywany również pomarańczową skórką, to zmora wielu kobiet. Najczęstszym miejscem, gdzie cellulit występuje, są uda i pośladki. Aktywność fizyczna... Monika Wasilonek Ćwiczenia na klatkę piersiową - jak je wykonywać? Jeśli uważasz, że ciężary i trening na siłowni są jedynym sposobem na rozwinięcie silnej, muskularnej i wyrzeźbionej klatki piersiowej, to jesteś w błędzie.... Michał Wrzosek | Redakcja Medonet Ćwiczenia na drabince gimnastycznej - efekty, zastosowanie, technika [WYJAŚNIAMY] Ćwiczenia na drabince gimnastycznej mają wiele zalet. Jest to sposób na gibkość, rozciągnięcie i silniejsze mięśnie, a także poprawę ruchomości stawów.... Marta Pawlak | Onet. Ryzyko udaru mózgu w ostatnich dekadach w Polsce utrzymuje się na zbliżonym poziomie. Co więcej, prognozy nie napawają optymizmem. Wzrost populacji osób po 65 roku życia sprawia, że wskaźnik ten będzie rósł. Przebyty udar niedokrwienny mózgu wymaga specjalistycznej rehabilitacji. Jak długo trwa taka terapia? Na czym polega i jak powinna przebiegać? Czym jest udar niedokrwienny? Jest to zaburzenie krążenia krwi w mózgu. Polega na zamknięciu naczyń krwionośnych, które doprowadzają krew do danego obszaru mózgowia. W wyniku pęknięcia lub zwężenia nie dostarczają one tlenu do części mózgu i prowadzą do jej obumarcia. Udar mózgu - przyczyny Do głównych przyczyn występowania udaru niedokrwiennego mózgu zaliczamy: nadciśnienie tętnicze, stosowanie używek tytoniowych, otyłość, nieodpowiednia dieta, znikoma aktywność fizyczna, cukrzyca, nadużywanie alkoholu, przewlekły stres, choroby serca. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia udaru, warto zrezygnować z używek. Istotne jest także stosowanie zdrowej, zrównoważonej diety. Należy dbać o kondycję fizyczną, dostosowaną do własnych możliwości. W związku z powiązaniem udaru mózgu z nadciśnieniem, osoby o tej przypadłości powinny również zażywać odpowiednie leki, redukujące ciśnienie tętnicze. Udar - objawy i skutki Najczęstsze sygnały udaru to zmniejszenie czucia, trudności w zapamiętywaniu, mówieniu i przełykaniu. Do charakterystycznych objawów udaru mózgu należą: częściowy niedowład lub paraliż, majaczenie, zaburzenie świadomości. Warto wiedzieć, że objawy fizyczne obejmują jedną stronę ciała. Z tego względu udar możemy rozpoznać po asymetrii w twarzy. Po wystąpieniu udaru najważniejsze jest natychmiastowe działanie. Często to właśnie od szybkości udzielenia pomocy zależy to, jak duże szkody wyrządzi niedokrwienie mózgu. Im mniejsze straty w tkance, tym szybsza i skuteczniejsza rehabilitacja po udarze. Ile trwa rehabilitacja po udarze? Trudno jest jednoznacznie określić czas, w jakim pacjenci po udarze dochodzą do siebie. Niestety, w wielu wypadkach powrót do pełni sił jest niemożliwy. Szczególnie w wypadku ostrych przypadków niedokrwienia. Optymalny czas przeznaczony na rehabilitację ustala się w zależności stopnia uszkodzeń tkanek mózgu. Przeciętnie okres przywracania pacjenta do sprawności trwa od 3 do 6 miesięcy. Rehabilitacja szpitalna po udarze W przypadku wystąpienia niedokrwienia mózgu, chorych zaleca się skierować na oddział udarowy. To właśnie na specjalistycznych oddziałach dokonuje się pierwszej wielodyscyplinarnej i skoordynowanej rehabilitacji. W przypadku niskiej lub umiarkowanej rozległości niedokrwienia, decyzja o przyjęciu pacjenta pod opiekę wyspecjalizowanych lekarzy i fizjoterapeutów może znacząco zmniejszyć ilość dni spędzonych w łóżku. Ze względu na duże obciążenie psychiczne, pacjenci są też czasem leczeni za pomocą farmakologicznych środków psychoaktywnych. Ma to na celu poprawienie ich nastroju i zwiększenie motywacji do podejmowania ćwiczeń. Na osobach, które nie mogą być rehabilitowanie aktywnie, wykonuje się ruchy bierne, mające na celu zapobieganie odleżynom i przykurczom. Rehabilitacja po udarze obejmuje: fizjoterapię - składają się na nią wszystkie ćwiczenia fizyczne mająca na celu reedukację ruchową pacjenta, kinezyterapię - jest to rodzaj fizjoterapii skupiający się na rehabilitacji ruchem układu oddechowego, moczowego, nerwowego oraz sercowo-naczyniowego, fizykoterapię - rodzaj fizjoterapii wykorzystujący do celów medycznych zjawiska fizyczne, takie jak prąd, ultradźwięki czy temperaturę, terapię afazji - rehabilitacja mowy z pomocą logopedyczną, terapię farmakologiczną - stosowanie leków antydepresyjnych, przeciwbólowych oraz wstrzykiwanie heparyny przeciwzakrzepowo. Rehabilitacja po udarze w domu Rehabilitacja poszpitalna po udarze powinna być kontynuowana w domu. O specyfice podejmowanych działań decyduje lekarz oraz fizjoterapeuta. W tej fazie głównym ich celem jest utrwalenie sprawności i dążenie do odzyskania samodzielności osoby po udarze. Aby rehabilitacja w domu przynosiła efekty i rzeczywiście była w stanie poprawić komfort życia takiej osoby, należy zwrócić uwagę na adaptację przestrzeni do jej potrzeb. Przede wszystkim warto pomyśleć o montażu uchwytów i ram asekuracyjnych, szczególnie w łazience, toalecie i sypialni. W rehabilitacji po udarze w domu przydają się również balkoniki i kule - w przypadku, gdy chory ma problemy z chodzeniem. Pomocne okazują się również wszelkiego rodzaju stabilizatory, separatory palców i opaski. Wybór konkretnych akcesoriów i ćwiczeń powinien być poprzedzony konsultacją z fizjoterapeutą. Wysokiej jakości przyrządy znacznie ułatwiają proces rehabilitacji i pomagają szybciej powrócić do sprawności po przebytym udarze.

ćwiczenia z taśmą po udarze