Ferdinanda Morela, który do obrazu klinicznego Opis przypadku/Case report Streszczenie Zespół Morgagniego-Stewarta-Morela (Morgagni-Ste-wart-Morel syndrome – MSMS) to zespół chorobowy o podłożu genetycznym, na którego obraz kliniczny składają się następujące cechy: przerost wewnętrznej Zespół Stewarta-Trevesa jest bardzo rzadki, częstość występowania wynosi 0,45% i 0,03% u pacjentek z 5-letnim i 10-letnim przeżyciem po ma-stektomii [2, 3]. W piśmiennictwie światowym opi- 2.2K views, 41 likes, 11 loves, 10 comments, 5 shares, Facebook Watch Videos from Zespół Muzyczny Jamajka: A to tylko mały zwiastun tego, co się działo na weselu Karoliny i Grzegorza . Bardzo, October 21, 2022: Morgan Stewart celebrates Jordan McGraw's 35th birthday. Morgan Stewart Instagram. On Oct. 21, 2022, Stewart gave a shoutout to her husband on Instagram in honor of his 35th 6.Rosatti. Family affected by hyperostosis frontalis interna (Morgagni-Morel Syndrome) through 4 successive generations. J Genet Hum 1972; 20: 207-52. 7.Koller MF, Papassotiropoulos A, Henke K et al. Evidence of a genetic basis of Morgagni-Stewart-Morel syndrome. A case report of identical twins. Neurodegener Dis. 2005; 2: 56-60. 8. zespołu Morgagniego-Stewarta-Morela u- patrywano w zaburzeniach układu we- wn ątrzwydziel niczego. R. Molenda opisując przypadek klini­ czny podkreśla, że patogeneza zespołu Mórgagniego-Stewarta-Morela nadal ma­ ło jest znana. Istnieje hipoteza, że jest pochodzenia ośrodkowego i jak twierdzi Boulard i Scotte [1962] u jego podłoża . Ostatnie wyszukane frazyStrona głównaPortal przyrodniczyForum przyrodniczeForum medyczneKorepetycjeStudiaZespół Morgagniego, Stewarta i Morela Renata Szafarz MV Montevideo Maru 2016 NBA Draft Szablon:Parafie dekanatu proszowickiego Miecz papieski Ludwik August Hauke Specjalna:Książki/0870210262 Jaskinia w Marzęcinie Wszyscy młodzi w ich wieku Zespół Morgagniego-Stewarta-Morela w encyklopedii Z Wikipedii, wolnej encyklopedii (Przekierowano z Zespół Morgagniego, Stewarta i Morela) Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania Obraz tomografii komputerowej czaszki u pacjenta z hyperostosis frontalis interna Zespół Morgagniego-Stewarta-Morela (ang. Morgagni-Stewart-Morel syndrome, Morgagni’s trias, łac. hyperostosis frontalis interna) – rzadka choroba genetyczna, która charakteryzuje się trzema głównymi objawami: 1) przerostem wewnętrznej powierzchni kości czołowej, 2) otyłością i 3) wirylizmem i hirsutyzmem[1]. Spis treści 1 Historia 2 Etiologia i etiopatogeneza 3 Objawy 4 Przypisy 5 Linki zewnętrzne Historia | edytuj kod Przypadek współwystępowania wirylizmu, otyłości i zgrubienia blaszki wewnętrznej kości czołowej opisał jako pierwszy Giovanni Battista Morgagni (1682–1771)[2][3]. Kolejnym który opisał zespół był angielski neurolog Douglas Hunt Stewart w 1928 roku[4]. Szwajcarski lekarz Ferdinand Morel (1888–1957) w 1930 roku do obrazu klinicznego choroby dodał zaburzenia miesiączkowania i impotencję[5]. Termin triady Morgagniego wprowadził Folke Henschen w 1937 roku[6]. Etiologia i etiopatogeneza | edytuj kod Etiologia zespołu nie jest do końca poznana, ale wiąże się ją z przerostem i nadreaktywnością kory nadnerczy wskutek nadmiernego wydzielania ACTH, co wtórnie powoduje wystąpienie powyższych objawów. Sugerowano również związek objawów z podwyższonymi poziomami prolaktyny, ponieważ w populacji kobiet z mlekotokiem na tym tle hyperostosis frontalis występowała w 43% przypadków[7]. Wykazano autosomalne dominujace dziedziczenie tej choroby[8][9]. W 90% przypadków dotyczy ona kobiet. Objawy | edytuj kod otyłość przerost wewnętrznej powierzchni kości czołowej (hyperostosis frontalis interna) wirylizm i hirsutyzm. oraz: brak miesiączki zaburzenia tolerancji glukozy, cukrzyca polifagia polidypsja poliuria. Objawy podmiotowe opisywane w tym zespole to zmęczenie, senność, zaburzenia widzenia, zawroty i bóle głowy, dzwonienie w uszach, zaburzenia węchu. Mogą występować zaburzenia psychiczne, spowodowane przerostem kości czołowych i rozpoznawane jako zespół czołowy[10]. Przypisy | edytuj kod ↑ Morgagni-Stewart-Morel syndrome w bazie Who Named It (ang.) ↑ Morgagni GB: Adversaria anatomica. VI. Animadversio 74. Padwa, 1719. ↑ Morgagni GB: De sedibus et causis II. Wenecja, 1761. ↑ Stewart RM: Localized cranial hyperostosis in insane. Journal of Neurology and Psychopathology 8, 321 (1928). ↑ Morel F: L’hyperostose frontale interne. Syndrome de l’hyperostose frontale interne avec adipose et troubles cérébraux. Paryż, 1930. ↑ Henschen F: Morgagni’s syndrome. Jena, 1937. ↑ Pawlikowski M, Komorowski J. Hyperostosis frontalis, galactorrhoea/hyperprolactinaemia, and Morgagni-Stewart-Morel syndrome. „Lancet”. 8322 (1), s. 474, luty 1983. PMID: 6131191. ↑ Koller MF, Papassotiropoulos A, Henke K, Behrends B, Noda S, Kratzer A, Hock C, Hofmann M. Evidence of a genetic basis of Morgagni-Stewart-Morel syndrome. A case report of identical twins. „Neuro-degenerative diseases”. 2 (2), s. 56–60, 2005. DOI: PMID: 16909048. ↑ Knies PT, Le Fever HE. Metabolic craniopathy: hyperostosis frontalis interna. Ann Intern Med 14: 1858-1892 (1941). ↑ Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Bilikiewicz A (red.). Wydanie III Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006 s. 150 ISBN 83-200-3388-8. Linki zewnętrzne | edytuj kod HYPEROSTOSIS FRONTALIS INTERNA w bazie Online Mendelian Inheritance in Man (ang.) Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii. Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje Zespół Morgagni-Stewart-Morel: przyczyny, objawy, rozpoznanie, leczenie хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Zespół Morgagniego-Stewart Morel charakteryzuje zgrubienia wewnętrznej płyty znajdujących się w części czołowej (przedni rozrost tkanki kostnej), gen otyłości ze znacznym drugiego podbródka i fartuch tłuszczowego, zwykle nie zespoły napinaniu skóry, często nadciśnienia wewnątrzczaszkowego, zaburzenia cyklu miesiączkowego, nadmierne owłosienie, bólów głowy głównie przednie i potylicznej lokalizacja pamięć osłabienie, depresja, cukrzyca. Być może, choć dość rzadko, pojawienie się objawów moczówki prostej. Zespół występuje częściej u kobiet i zwykle sprawia, że jego debiut. W okresie menopauzy. Jednak może się zdarzyć u pacjentów młodszych (poniżej 30 lat). Najbardziej powszechne postacie zespołu są niekompletne. U mężczyzn, jest niezwykle rzadkie. Przyczyny zespołu Morgagni-Stewarda-Morela Odnosi się do chorób dziedzicznych. Jest dziedziczony przez autosomalny typ dominujący. Patogeneza zespołu Morgany-Stewarda-Morela Dysfunkcja regionu podwzgórzowo-przysadkowego z nadmierną produkcją STH i ACTH w wyniku nadczynności komórek eozynofilowych i bazofilowych adenohophii. Hyperfunkcja jest indukowana przez czynniki uwalniające podwzgórza. Leczenie zespołu Morgagniego-Stewarda-Morela Powinien mieć na celu zatrzymanie głównych objawów choroby - otyłości, nadciśnienia, depresji. [1], [2], [3], [4], [5], [6], [7], [8] Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors.

zespół morgagniego stewarta morela